Agronas Sp. Z o.o.
ul. Żeromskiego 83, 62-600 Koło
Dodano: 2024-02-26 Koniczyna to roślina wieloletnia, ceniona za swoje właściwości pokarmowe, lecznicze oraz rolnicze. Jest to gatunek o szerokim zastosowaniu, który może stanowić doskonałe uzupełnienie diety zwierząt gospodarskich, a także poprawiać jakość gleby i wspomagać jej regenerację. Warto poznać zasady uprawy koniczyny, aby móc w pełni wykorzystać jej potencjał w gospodarstwie.
Koniczyna występuje w wielu odmianach, które różnią się między sobą m.in. wysokością wzrostu, długością okresu wegetacji czy wymaganiami glebowymi. Najbardziej popularne gatunki to koniczyna czerwona (Trifolium pratense) i biała (Trifolium repens). Koniczyna czerwona jest rośliną głęboko korzeniącą się, co sprawia, że dobrze znosi suszę i jest odporna na niskie temperatury. Koniczyna biała natomiast charakteryzuje się płytkim systemem korzeniowym, co sprawia, że jest wrażliwa na suszę oraz mrozy.
W zależności od potrzeb oraz warunków glebowych warto również rozważyć uprawę innych gatunków koniczyny, takich jak koniczyna żółta (Trifolium dubium) czy koniczyna perska (Trifolium resupinatum).
Koniczyna dobrze rośnie na glebach próchnicznych, gliniastych, o odczynie pH od 6 do 7. Aby zapewnić jej odpowiednie warunki wzrostu, należy przeprowadzić analizę gleby i ewentualnie zastosować wapnowanie oraz nawożenie fosforowo-potasowe. Przed siewem koniczyny warto przeprowadzić głębokie oranie, które poprawi jakość struktury gleby.
Koniczynę można siać zarówno wiosną, jak i jesienią. Wiosenny siew nasion koniczyny powinien odbywać się w okresie od kwietnia do maja, natomiast jesienny – we wrześniu. Należy pamiętać, że koniczyna jest rośliną światłolubną, dlatego warto siać ją na stanowiskach nasłonecznionych.
Koniczynę można siać samodzielnie lub w mieszance z innymi roślinami, takimi jak trawy czy lucerna. W przypadku siewu czystego gatunkowego zalecane jest stosowanie wysiewu około 15 kg nasion na hektar. Natomiast w przypadku siewu mieszanki z innymi gatunkami ilość nasion koniczyny powinna wynosić około 5 kg na hektar.
Koniczyna jest rośliną stosunkowo łatwą w uprawie, jednak wymaga regularnej pielęgnacji. Ważne jest zwłaszcza usuwanie chwastów, które mogą konkurencyjnie walczyć z koniczyną o dostęp do światła, wody oraz składników pokarmowych.
Nawożenie koniczyny powinno opierać się na stosowaniu nawozów azotowych, fosforowych oraz potasowych. W przypadku koniczyny czerwonej zaleca się stosowanie dawek 40 kg/ha azotu, 60 kg/ha fosforu oraz 80 kg/ha potasu. Koniczyna biała natomiast wymaga mniejszych ilości nawozów – 20 kg/ha azotu, 40 kg/ha fosforu oraz 60 kg/ha potasu.
Koniczynę można kosić kilka razy w sezonie wegetacyjnym. Pierwsze koszenie powinno odbyć się przed kwitnieniem rośliny, a kolejne – co około 6 tygodni. Ważne jest, aby nie kosić rośliny zbyt nisko – wysokość koszenia powinna wynosić około 7 cm.
Zbieranie plonu koniczyny polega na zebraniu siana lub ziarna. Siano można wykorzystać jako paszę dla zwierząt gospodarskich, natomiast ziarno może służyć jako nasiona koniczyny do kolejnej uprawy.
Uprawa koniczyny to doskonały sposób na wzbogacenie diety zwierząt gospodarskich oraz poprawę jakości gleby. Stosując się do podstawowych zasad uprawy, można uzyskać wysokie plony tej wartościowej rośliny.
