Agronas Sp. Z o.o.
ul. Żeromskiego 83, 62-600 Koło
Dodano: 2024-11-04 Popularna w Polsce koniczyna jest rośliną występującą w ponad 200 gatunkach prawie na całym świecie. Można ją spotkać zarówno na łąkach, jak i na klifach, wydmach i stepach. Niektóre jej gatunki są cenione w gospodarce przede wszystkim ze względu na właściwości odżywcze oraz korzystne oddziaływanie na glebę. Koniczyna jest także rośliną miododajną i leczniczą.
Koniczyny to nieduże (zwykle do 60 cm) rośliny z rodziny bobowatych (motylkowatych). Są wśród nich, zarówno byliny, jak i rośliny jednoroczne. Ich liście są zazwyczaj trójlistkowe, choć istnieją także koniczyny z 5–9 listkami. Listki są podzielone pierzaście lub dłoniasto, całobrzegie lub ząbkowane, z małymi przylistkami, częściowo przyrosłymi do ogonka liściowego. Koniczyna ma kwiaty motylkowe, niewielkie, zebrane w gęste główki, choć istnieją też gatunki mające kwiaty wyrastające pojedynczo. Kwiaty występują w kolorach: białym, różowym, czerwonym i żółtym.
Tak jak wszystkie rośliny motylkowate, koniczyna poprzez symbiozę z bakteriami brodawkowatymi ma zdolność wiązania azotu atmosferycznego. To głównie dzięki wysokiej zawartości azotu i białka jest tak cenione w gospodarce.
Koniczyna sprzedawana jest w wielu odmianach jako nasiona rolnicze o nieco innym składzie i właściwościach, a więc także innym przeznaczeniu. Wchodzi w skład wielu mieszanek poplonowych, na przykład pod rośliny okopowe czy zboża. Razem z innymi nasionami gatunkami tworzy odżywcze mieszanki dla koni i mieszanki dla krów. Aby dobrać odpowiednie nasiona rolnicze, warto zapoznać się z charakterystyką różnych gatunków koniczyny.
Jedną z najbardziej popularnych gatunków, często spotykanych w Polsce jest koniczyna biała, charakteryzująca się dużą odpornością na przygryzanie. Szybko odrasta. Jest uznana za roślinę leczniczą.
Koniczynę białoróżówą również często można zobaczyć w Polsce. Ma płytki system korzeniowy, więc lepiej rośnie w niezbyt suchych miejscach. Stosowana również jako roślina pastewna.
Koniczyna aleksandryjska – roślina jednoroczna, ma wysoki potencjał plonowania, dlatego często stosowana jest jako roślina rolnicza, zarówno dla poprawy jakości gleby, jak i pokarm dla zwierząt na pastwiskach.
Koniczyna Michela – jeden z najbardziej uniwersalnych gatunków, ponieważ dobrze rośnie we wszystkich rodzajach gleb, nawet lekko zasolonych (pochodzi z północno-wschodniej części basenu Morza Śródziemnego). Ma wysoki potencjał plonowania, jest odporna na przygryzanie, wytwarza dużą ilość nasion.
Koniczyna łąkowa (czerwona) – jest to najczęściej występujący gatunek koniczyny występujący w Polsce. Należy do rodziny bobowatych. Znajduje zastosowanie jako roślina lecznicza, ale też wykorzystywana jest jako pasza dla koni lub bydła. Kwiaty i ziele koniczyny polnej mają wiele witamin, m.in. witaminę C, E, a także cenne mikroelementy, takie wapń, potas, mangan, cynk i wiele innych. Koniczyna łąkowa ma działanie antyoksydacyjne i przeciwzapalne, obniża poziom złego cholesterolu oraz wspomaga układ krwionośny.
Koniczyna perska – jest to jednoroczna jara roślina pastewna, wykorzystywana wyłącznie w uprawie polowej. Koniczyna perska ma wysoką zawartość białka i składników mineralnych oraz, w porównaniu z innymi odmianami, niewielką ilość surowego włókna. Wszystko to sprawia, że jest doskonała jako pasza dla zwierząt hodowlanych. Ze względu na niewielką zawartość suchej masy, do skarmiania zwierząt najlepiej nadaje się koniczyna w postaci zielonki. Mieszanki koniczyny z trawami mogą być zakiszane.
Koniczyna inkarnatka (krwistoczerwona) – gatunek koniczyny pochodzący z rejonu Morza Śródziemnego. Ma charakterystyczne krwistoczerwone kwiaty zebrane w pojedyncze główki na długich szypułkach, co sprawia, że jest chętnie uprawiana przez działkowiczów. Inkarnatka w postaci zielonki lub jako siano, doskonale nadaje się do skarmiania zwierząt hodowlanych. Jest także polecana do uprawy jako roślina miododajna.
